Bilişim, insanoğlunun teknik, ekonomik ve toplumsal alanlardaki iletişiminde kullandığı ve bilimin dayanağı olan bilginin özellikle elektronik makineler aracılığıyla düzenli ve akla uygun bir biçimde işlenmesi bilimidir. Bu tanımdan hareketle Bilişim Hukuku, insanların teknik, ekonomik ve toplumsal alanlardaki iletişiminde kullandığı bilginin, elektronik makineler aracılığıyla oluşturulmasını, toplanmasını, saklanmasını, işlenmesini ve paylaşılmasını sağlayan haklar ve bu hakların kullanımına ilişkin yaptırımlar getiren kurallar bütünü olarak tanımlanmaktadır. Tarihsel süreçte bu bilimin dayanağı olan elektronik makinelerin temelinin, milattan önce abaküs ile atıldığını, 1800 yıllarda hesap makinelerinin icadı ile bu gelişimin devam ettiğini ve nihayet 1945 yılında ilk kez askeri amaçla geliştirilen bilgisayarların 1970’li yıllardan itibarense artık vazgeçilmez olmaya başladığını söylemek mümkündür. İlk kez askeri amaçlarla Amerika Birleşik Devletleri tarafından geliştirilen internetin günümüzde neredeyse her yaştan insan için vazgeçilmez olup, eskiden kullanılan hemen her türlü haberleşme aracının (mektup, telgraf, faks, sabit telefon vb.) yerini bilgisayarlar ve cep telefonları almış; insanlar kolaylıkla her türlü bilgiye ulaşabildikleri gibi kendilerinin her türlü bilgisine (kişisel bilgileri dâhil) ulaşılmasına da imkân tanımışlardır.. Bunun gibi artık pek çok kişi bankacılık işlemlerini, alışverişlerini, haberleşmelerini ve burada sayamadığımız diğer pek çok gündelik iş ve işlemlerini internet aracılığı ile elektronik ortamda gerçekleştirmektedir. Bunun da ötesinde “sosyal medya” olarak tabir edilen ortamlarda kendileri ve/veya başkaları ile ilgili ya da güncel konular hakkında paylaşımlarda bulunmaktadırlar. Nitekim devletin bizatihi kendisi, vatandaşlarına en kolay, etkin, hızlı ve kesintisiz bir hizmet sunmak amacıyla “e-devlet” uygulamasını da hayata geçirmiştir. Bu geniş ve son derece teknik alan, kullanım koşullarının mevzuat hükümleri ile belirlenmesini ve ihlal edilecek kurallara ilişkin uygulanacak yaptırımların düzenlenmesi gerekliliğini beraberinde getirmiştir. Bu nedenle içerik sağlayıcı, yer sağlayıcı, erişim sağlayıcı ve toplu kullanım sağlayıcıların yükümlülük ve sorumlulukları ile internet ortamında işlenen belirli suçlarla içerik, yer ve erişim sağlayıcıları üzerinden mücadeleye ilişkin esas ve usullerin düzenlenmesi amacıyla, 23.05.2007 tarih ve 26530 sayılı Resmi Gazete’de, 5651 sayılı “İnternet Ortamında Yapılan Yayınların Düzenlenmesi ve Bu Yayınlar Yoluyla İşlenen Suçlarla Mücadele Edilmesi Hakkında Kanun” yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 243 ila 246ncı maddelerinde ise “Bilişim Alanında Suçlar” ve bu suçların işlenmesi halinde uygulanacak cezai yaptırımlar düzenlenmektedir.
Elektronik haberleşme, elektriksel işaretlere dönüştürülebilen her türlü işaret, sembol, ses, görüntü ve verinin kablo, telsiz, optik, elektrik, manyetik, elektromanyetik, elektrokimyasal, elektromekanik ve diğer iletim sistemleri vasıtasıyla iletilmesini, gönderilmesini ve alınmasını ifade etmektedir. Bu hizmetlerin sunulmasına ilişkin haklar ve bu hakların kullanımına ilişkin yaptırımlar getiren kurallar bütününü ise Elektronik Haberleşme Hukuku olarak tanımlanmaktadır. Ülkemizde elektronik haberleşme sektöründeki çalışmalara ilişkin olarak, 1840 yılında “Posta Nezareti”, 1855’te “Telgraf Müdürlüğü” kurulmuş ve 1871’de bu iki kurum birleştirilerek “Telgraf ve Posta Nezareti” adını almıştır, ilk manuel telefon santralinin İstanbul’da hizmete girmesinin ardından, 1909 yılında bu kurum “Posta, Telgraf ve Telefon Nezareti” haline dönüştürülmüştür ve 1913 yılında da “Posta, Telgraf ve Telefon (PTT) Umum Müdürlüğü” adını almıştır. 1994 yılında ise PTT Genel Müdürlüğü’nün üç ayağından biri olan “telefon/telekomünikasyon” hizmeti özelleştirilmiştir. Her türlü telekomünikasyon hizmetini yürütme ve telekomünikasyon altyapısını işletme yetkisi “Türk Telekom” şirketine verilirken, posta ve telgraf tesis ve işletilmesine ilişkin hizmetler adı “Posta İşletmesi Genel Müdürlüğü” olarak değiştirilen Kurum tarafından verilmeye devam etmiştir. Nihayet 2013 yılında yapılan değişiklik ile Kurum bugünkü adını (“Posta ve Telgraf Teşkilatı A.Ş.”) alarak yeniden yapılandırılmıştır..
Elektronik Haberleşme sektörü ile ilgili ilk yasal düzenlemelere dağınık şekilde Cumhuriyet Döneminde çıkarılan kanunlarda yer verilmiştir. Bunların en önemlileri ise 2813 sayılı Telsiz Kanunu ile 406 sayılı Telgraf ve Telefon Kanunu’dur. Ancak sektörde yaşanan hızlı gelişme ve değişimler zaman içerisinde daha kapsamlı ve sadece bu sektöre özgü düzenlemelerin yer aldığı bir kanunun hazırlanmasını zorunlu kılmıştır. Bu nedenle elektronik haberleşme sektöründe düzenleme ve denetleme yoluyla etkin rekabetin tesisi, tüketici haklarının gözetilmesi, ülke genelinde hizmetlerin yaygınlaştırılması, kaynakların etkin ve verimli kullanılması, haberleşme alt yapı, şebeke ve hizmet alanında teknolojik gelişimin ve yeni yatırımların teşvik edilmesi ve bunlara ilişkin usul ve esasların belirlenmesi amacıyla 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu, 10.11.2008 tarih ve 27050 mükerrer sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. 5809 sayılı Kanun’un yürürlüğe girmesiyle eş zamanlı olarak 406 sayılı Kanun ve 2813 sayılı Kanunun ilgili hükümleri de yürürlükten kaldırılmıştır. Böylece gerek 5809 sayılı Kanun gerekse bu Kanunun uygulanmasına yönelik olarak yine Kurum tarafından çıkarılan ikincil düzenlemeler ile sektöre ilişkin pek çok konu ayrıntılı olarak düzenlenmiştir.
Sektörün düzenleyici ve denetleyici idari otoritesi Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu olup bu kurum Türkiye’nin ilk sektörel düzenleyici kurumudur. Kurum’un ilişkili olduğu bakanlık Ulaştırma Bakanlığı olup karar organı ise Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurulu’dur.
